เกรนเดินนำไปตามทางเดินยาวสลัวจนถึงห้องหัวมุม ไขกุญแจและเปิดไฟ เมื่อเข้าไปด้านในรุจแปลกใจมากไม่ใช่ว่ามีไอ้หนุ่มหน้ามนนั่งรออยู่ในห้อง แต่ที่แปลกคือทั้งห้องเป็นสีขาวโพลนไปหมดทั้งผนัง ตู้ เตียง โต๊ะ โซฟา ประตูล้วนเป็นสีขาว ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือมีจำนวนไฟเยอะมาก ๆ ทั้ง lynblue89 ระย้าติดเพดานโคมตั้งโต๊ะ ดาวน์ไลท์ เรียงเป็นตับ สว่างจ้าไปหมด รุจถึงกับแปลกใจในรสนิยมเพื่อน “ทำไมแกติดไฟเยอะขนาดนี้วะ ห้องก็เป็นสีขาว เวียนหัวว่ะ”เจ้าของห้องวางกระเป๋า ก้มลงไปเปิดไฟตามหัวเตียงเพิ่มอีก “เราไม่ชอบให้มีเงา” เกรนพูดจบมีดังตี๊ดๆๆๆๆ… ตี๊ดๆๆๆๆ มันเป็นเสียงจากนาฬิกาดิจิตัล รุจผงะตั้งแต่ยังไม่เข้าห้อง ผ่านไปไม่กี่ปี เพื่อนแปลกไปจริงๆ ไม่เข้าใจนัก แต่ก็ทำตามที่ผู้ใหญ่ไหว้วานมา ก็เดินสำรวจบริเวณต่างๆ โมรุจ โคโกโร่ดูคร่าวๆ ก็พอรู้ว่าเกรนอยู่คนเดียวระหว่างนั้นก็ถามว่าถ้ากลัวทำไมไม่กลับไปอยู่บ้าน หรือหาเพื่อนมาอยู่ด้วยแชร์ค่าห้องแต่เกรนไม่ตอบแต่บอกว่าถ้าพอใจก็กลับไปได้แล้ว lynblue89 และฝากบอกแม่กับน้าด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง ไม่มีอะไรทั้งนั้น รุจพยักหน้าเพราะตัวเองก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน เป็นเซ้นส์บางอย่าง แต่นึกไม่ออกว่าอะไรเป็นสาเหตุ รู้แต่ว่ารู้สึกเมื่อเข้ามาที่นี่เกรนมาส่งเพื่อนถึงหน้าประตู รุจหันกลับถามตรงๆ เข้าประเด็นอีกครั้ง“ถามจริง แกเป็นอะไรวะ เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้ เป็นโรคซึมเศร้ารึปะ… เปล่า” เสียงรุจขาดไป เพราะสายตามองผ่านช่องว่างประมาณ 5 นิ้ว ระหว่างบานประตูกับขอบวงกบที่กำลังปิดทะลุห้องสตูดิโอไทป์ไปถึงระเบียงด้านนอกซึ่งมีกระจกฝ้ากั้นอยู่…

ระหว่างอยู่ในโบสถ์ ก็คิดอยากกลับบ้าน เม่อไหร่จะพ้นเคราะห์กรรมสักที ก้มลงกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ บอกชาตินี้ลูกจะขอทำแต่บุญแต่ทาน ขออโหสิเจ้ากรรมนายเวร คิดดีทำดี ย้อนไปเมื่อสมัยยังเป็นนักเรียน เราทำอะไรไว้บ้าง เถียงพ่อเถียงแม่ ไปพอใจก็กระทืบเท้าใส่ๆ ไม่ชอบทำบุญ ไม่เชื่อเรื่อง lynblue89 เว็บคาสิโนที่ดีที่สุด ไม่เชื่อเรื่องปาบกรรม พ่อแม่เตือนไม่เชื่อ พอเข้าวัยดวงตกกรรมที่เคยทำก็มาโถ่มใส่ช่วงนี้ เจ้ากรรมนายเวรไม่รู้ว่าชาติไหนเลยตามมาได้ ก็นั่งคิดไปน้ำตาไหล ท้อแท้ชีวิตตัวเอง สักพักได้ยินเสียงเคาะประตู คือเริ่มตั้งแต่ที่ประตูแล้วไล่มาหน้าต่าง ไล่มาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าต่างบานสุดท้าย แล้วหยุด เราก็เขยิบเข้าไปใกล้ๆพระพุทธรูป สักพักหน้าต่างเขย่าๆๆๆๆ ค่ะ แล้วกลอนเป็นแบบเหล็กเกี่ยว คือหลุด แล้วเปิดออก คือเราก็มองอะค่ะ ว่าจะเป็นใคร lynblue89 คือเราก็อุ่นใจนิดนึงแล้วค่ะว่าเราอยู่ในโบสถ์ผีเข้ามาไม่ได้ แล้วเราจะออกไปทำไมคือใครมาเรียกเราไม่เชื่อแล้วอะค่ะ ยังไม่เห็นแต่มาเป็นเสียงค่ะ เสียงวี๊ดดๆๆๆๆ คือเปรตแน่ๆ แสบหูมากจนต้องเอามือปิดหู หน้าต่างยังเปิดอยู่ค่ะ แต่ยังไม่เห็นอะไรนะคะ เห็นเป็นแต่ท่อนไม้ สองท่อน คือเหมือนท่อนไม่อะค่ะ เราก็มองไม่มีอะไร เสียงไปแล้ว ก็เลยรีบนอน คือไม่กล้าไปปิดหน้าต่าง มันเปิดอ้าอยู่ ไม่ปิดก็นอนไม่ได้ ต้องเห็นพวกมันแน่ๆ เราก็เลยหาไม้กวาดแถวนั้นไปเขี่ยหน้าต่าง กำลังจะเดินไปปิด…

หลังจากร้องไห้บนกุฏิพระและเณร เราก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเรา เป็นพระค่ะ ยังไม่แก่มาก เราก็ยังไม่ตอบค่ะ เค้าเรียกเราหลายรอบมากๆ เราเลยเกาะขอบระเบียงไม้หน้า  บันไดค่ะ เค้าบอกเราว่าหลวงตาให้มาเรียกไปโบสถ์ เราบอกไม่เชื่อ เมื่อกี้เราโดนผีแม่ชีหรอก พระบอก โอ๊ยโยม ที่นี่เค้าเจอกันชนชินแล้ว ลงมาเหอะ ที่โยมเจอยังน้อย เราก็เลยถามว่า ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าท่านเป็นพระจริงๆไม่ใช่คน คือ เว็บคาสิโนที่ดีที่สุด lynblue89 เค้าก้หัวเราะอะค่ะ บอกมาเถอะพระจะพาไปโบสถ์ เราเลยบอกว่าทำไมมาคนเดียวละ ไม่กลัวเหรอ เค้าก็ไม่ตอบ เราเลยบอกเรารอบนนี้แหละ ให้หลวงตามาตามเราเองได้ไหม คือตอนนั้นเรายังกลัวๆค่ะ สักพักมีคนตะโกนเรียกหาเราหลายคนเลยค่ะ ตอนนั้นเลยไม่เอะใจอะไรแล้ว พระบอกเราว่าลงมาเถอะๆ เราก็ลงเดินลงมาอยู่หน้า  บันได คือพระห่างจากเราประมาณ 10 ก้าวได้ แต่เค้าเดินไปทางป่าช้า เราบอกจะไปไหน เราไม่ไปนะทางนั้น เค้าก็ไม่ตอบค่ะ แต่หันหลัง เราก็เรียกพระๆ คือเค้าไม่ตอบ เราก็เลยก้าวถอยหลังจะเดินขึ้น  บันได คือรู้แล้วว่าไม่ใช่คนแน่ๆ แล้ว lynblue89 เสียงเรียกทั้งหมดคือใคร คือตอนนั้นสั่นแล้ว พอกำลังจะก้าวขึ้น  บันได โดนกระชากแขนค่ะ คือแรง…

หลังจากที่โดนยาสลบรอบสอง เราตื่นขึ้นมาเราก็ร้องหาแต่ยาสลบค่ะ อยากจะหลับๆไปนานๆ ไม่อยากตื่น พอเราร้องหายามากๆ หมอเค้าก็เลยอนุญาติให้เรากลับบ้านได้ เพราะเราอยู่ที่ รพ. เหมือนเราเป็นคนสติไม่ดีอะคะ ไม่คุยกับใครทั้งวัน ร้องไห้ตลอดเวลา พอเราได้กลับมาบ้าน ลุงที่เป็นล่างทรงเค้าก็มาเรียกขวัญให้เรา เวลาเดินผ่านกระจกนี่ตกใจตัวเองมากๆ โทรมสุดๆ เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน กลางคืนไม่นอนค่ะ เอาหูฟังมาใส่หู เรานอนห้องพระนะคะ คือเราอยู่ในนี้เป็นเดือนๆ ไม่ออกไปจากห้องนี้เลย แบบพอแม่เราขึ้นมาเอาข้าวให้เรา เราจะนั่งแต่ท่าชันเข่า เหมือนเด็กมีปัญหาอะค่ะ เพื่อนมาเยี่ยม เพื่อนแม่มาเยี่ยมก็บอกให้เราไปหาหมอ หมอจิตแพทย์อะค่ะ พอแม่มาบอกเรา เราเข้าใจนะคะว่าเค้าเป็นห่วงเรา เราก็บอกแม่ไปว่า แม่ก็รู้ว่าหนูไม่ได้บ้า ลุงก็บอกแม่แล้วหนิว่าหนูเจออะไรบ้าง คือเราอยู่แต่ห้องพระจริงๆ ไม่ออกเลย ไม่โดนผีหลอกก็ซวยที่สภาพจิตใจ เห็นภาพหลอนตลอด lynblue89 แต่เรามั่นใจนะคะว่าเราไม่ได้บ้าจริงๆ รู้ทุกอย่างว่าใครมาพูดอะไร เราเข้าใจที่เค้าพูดทุกอย่าง แต่ไม่มีใครเข้าใจเราไงคะ เราเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น เราฝัน เราได้ยิน แต่คนอื่นไม่ได้ยิน งานก็ต้องเลื่อนไปอีกค่ะ จนเพื่อนบอกเราว่าเค้าจ้างเราออก ร่างกายทรุดเลยค่ะ ฉันจะมีเรื่องอะไรซวยกว่านี้อีกไหม เข้ามาเลย มาทีเดียวเลยนะ จะให้ตายก็จะตาย lynblue89 เหมือนชีวิตไม่เหลืออะไรแล้วค่ะ มองหน้าแม่กับพ่อเราก็ร้องไห้…

หลังจากที่เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้จบลงพ่อแม่ของน้องแฝดได้มาหาดิฉันที่บ้าน ได้มาบอกดิฉันว่า ฝันถึงน้องฝาแฝด ในฝันแม่ของน้องแฝดได้เล่าให้ฟังว่า เห็นน้องแฝดทั้ง 2 คน อยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง พยายามขอความช่วยเหลือ น้องฝาแฝดพยายามหนีออกมา แต่ก็หนีออกมาไม่ได้ดิฉันคงคิดว่าน้องทั้ง 2 ยังอยู่ที่บ้านหลังนั้น  ดิฉันจึงได้ตัดสินใจกลับไปที่ lynblue89 บ้านหลังนั้นอีกครั้ง ก่อนที่จะกลับไปบ้านหลังนั้นอีก ฉันได้โทรศัพท์หาเจ้าของบ้านพัก แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ฉันเลยหาข้อมูลต่าง ๆ ในอินเตอร์เน็ต หาข้อมูลเกี่ยวกับคดีว่ามีอะไรเกิดที่บ้านหลังนั้นหรือป่าว แต่ก็ไม่มีข้อมูลของบ้านหลังนั้นเลย      ดิฉันได้โทรหาพี่หัวหน้าเล่าเรื่องราวให้เค้าฟัง และได้ชวนกลับไปที่นั้น กันเราตกลงกันว่าจะเดินทางไปที่บ้านหลังนั้นอีก  ในขณะที่เรากำลังเดินทางไปบ้านหลัง ความรู้สึกแปลก ๆ ได้กลับมาอีกครั้ง เรา 2 คนได้ไปสอบถามข้อมูลต่าง ๆ ภายในจังหวัดแต่ก็ไม่มีใครทราบข้อมูลของบ้านหลังนั้นเลย พี่หัวหน้าได้บอกว่า ยังจำชาวบ้านเราถามทางกันตอนแรกได้ไหม เราไปถามที่นั้นกัน ในขณะที่เราเดินทางไปหาชาวบ้าน ฟ้าก็เริ่มมืดลงทุกที บรรยากาศรอบตัว ทำให้ lynblue89 รู้สึกกลัวแบบบอกไม่ถูก      เราได้ตะโกนเรียกชาวบ้านอยู่นาน จนมีชายแก่ ๆ คนหนึ่งมาเปิดประตู แล้วเดินมาหาเรา 2 คน พอชายแก่ได้เห็นเราเค้าก็ทำหน้าตกใจพยายามมองหาอะไรสักอย่าง…